Kontemplacja przyrody: góry kontra morze

Sztuka kontemplacji jest wbrew pozorom bardzo wymagająca. Większość osób spłaszcza ją do zwykłego podziwiania, zapominając zupełnie o tym, że kontemplacja polega również na docenieniu tego, na co się patrzy i zrozumieniu sensu, po co zostało stworzone lub dlaczego nas zachwyca. Najłatwiej sztuce tej oddawać się podczas podziwiania przyrody; o miano najlepszych miejsc do kontemplacji od lat rywalizują góry oraz morze.

I nic dziwnego, bo są to scenerie, które zdecydowanie najsilniej oddziałują na ludzką wyobraźnię i umysł, a co za tym idzie, również na procesy kontemplacyjne. Zachwycając się pięknem niezdobytych gór lub ciągnącego się aż po horyzont morza można nie tylko stanąć w twarzą w twarz z potężną naturą. To również okazja do tego aby kontemplacja była o wiele głębsza i dokładniejsza: sięgająca tych pokładów ludzkiej psychiki, które w normalnych warunkach są ukryte. 

Człowiek ma bowiem wtedy świadomość swojej małości i braku wpływu na przyrodę, której nie da się powstrzymać, a przez to staje się o wiele bardziej pokorny.